Historia Skippera

Mimowolnie zatkał uszy skrzydłami, słysząc z pokładu głównego bełkot Rico i słaby głos dowódcy. Wyglądało na to, że odzyskał przytomność. I miał nadzieję, że Rico nie powie mu ani słowa o tym, gdzie zaszył się naukowiec. Ostatnią rzeczą, o jakiej marzył teraz Kowalski było to, żeby ktoś go tu znalazł.

- Gdzie jest Kowalski? - spytał szef.

- A bo ja wiem. - Rico wzruszył ramionami, domyślając się, że naukowiec nie właziłby do luku bagażowego gdyby nie chciał być sam. Skipper natomiast powoli zaczynał gotować się z wściekłości. Miał ochotę zrobić podwładnemu jakąś poważną krzywdę.

Skipper mnie zaczyna wkurzać...
- Kowalski, wyłaź! - krzyknął.

Czemuż to?
Kowalski gwałtownie wciągnął powietrze i zatkał sobie dziób. Potem wlazł pod ciężkie walizki, tak że nie było go widać. w samą porę, bo Skipper właśnie zaglądał do luku bagażowego.
- Kowalski! - wrzasnął. Naukowiec starał się nawet nie oddychać, bo gdyby Szef zauważył minimalny ruch walizek, niechybnie by go znalazł.

- KOWALSKI! - warknął, przez co naukowiec podskoczył.

- Rico, czy wy wiecie może cokolwiek o gdziebytności naszego kochanego szaleńca? - spytał Skipper, uśmiechając się słodko.
- Ja nic nie wiem. - wybełkotał Rico.
- Ach tak? Czyli nagle macie zamiar urządzać bunt na pokładzie? Dlaczego?! Dlaczego mi to robicie?! - Skipper nagle wybuchnął płaczem i rzucił się na podłogę. Osłupiały Rico wpatrywał się tylko w dowódcę.